Każdy małżonek ma prawo do separacji.
Utrata więzi emocjonalnej, bez względu na przyczynę, powoduje, że osoba ma prawo prosić o separację. Absolutnie nie ma znaczenia, kto jest odpowiedzialny za koniec małżeństwa i jaka jest jego przyczyna: Prawo uznaje prawo do separacji, aby umożliwić separację nawet bez zgody drugiej osoby. Separacja małżonków podlega sankcjom sądowym na wniosek obu małżonków lub jednego z nich. Mówi się o separacji zgodnej w pierwszej sprawie i separacji sądowej w drugiej.
Różnica jest głównie reprezentowana przez czas trwania i koszt procedury. Konsensualna separacja, po mniej lub bardziej skomplikowanych negocjacjach między małżonkami, którymi może zarządzać jeden lub więcej prawników, spowoduje odwołanie podpisane przez oboje małżonków i udział w jednej rozprawie. Natomiast separacja sądowa rozpoczyna się z inicjatywy tylko jednego z małżonków, który wnosząc odwołanie do sądu, powiadomi drugą stronę zapraszając go do stawienia się na rozprawie wyznaczonej przez sąd. Podczas pierwszej rozprawy prezydenckiej sędzia podejmie środki tymczasowe i pilne lub określi zasady, których małżonkowie muszą przestrzegać do końca sprawy.
W przypadku obecności dzieci środki te będą dotyczyły wyłącznie przydziału do domu małżeńskiego, zasad dotyczących obecności dzieci przez rodzica, który z nimi nie mieszka, a także wkładu na ich utrzymanie. W przypadku gdy para nie ma dzieci, środek prezydencki będzie dotyczył jedynie ustalenia zasiłku alimentacyjnego dla najsłabszego małżonka, jeżeli istnieją warunki. Po takim spełnieniu, z wyjątkiem możliwości zawarcia porozumienia przez małżonków, sprawa będzie kontynuowana, przy minimum 3 rozprawach, składania pozostałych 5 dokumentów przez prawników, a także dokumentów i możliwości wysłuchania świadków w razie potrzeby przez czas trwania ogółem około 3/4 lat.