Eachdo bashkëshort ka të drejtë të marrë ndarje.
Humbja e lidhjes emocionale, cilado qoftë shkaku, të lind të drejtën e personit për të kërkuar ndarje. Absolutelyshtë absolutisht e parëndësishme kush është përgjegjës për përfundimin e martesës dhe cila është arsyeja.Ligji njeh të drejtën e marrjes së ndarjes, në mënyrë që të lejojë ndarjen edhe pa pëlqimin e tjetrit. Ndarja e bashkëshortëve sanksionohet nga Gjykata me apelimin e të dy bashkëshortëve ose njërit prej tyre. Flitet për ndarje konsensuale në çështjen e parë dhe ndarje gjyqësore në të dytën.
Dallimi përfaqësohet kryesisht nga kohëzgjatja dhe kostoja e procedurës. Ndarja konsensuale, pas një bisedimi pak a shumë të ndërlikuar midis bashkëshortëve, të cilat mund të menaxhohen nga një ose më shumë avokatë, do të rezultojë në një apel të nënshkruar nga të dy bashkëshortët dhe pjesëmarrjen në një seancë të vetme. Ndarja gjyqësore, nga ana tjetër, fillon me iniciativën e vetëm njërit prej bashkëshortëve, i cili, pas paraqitjes së ankesës në Gjykatë, do të njoftojë palën tjetër që e fton atë të paraqitet në seancën e caktuar nga Gjykata. Në seancën e parë presidenciale, gjykatësi do të japë masa të përkohshme dhe urgjente, ose të përcaktojë rregullat që duhet të ndjekin bashkëshortët deri në përfundimin e çështjes.
Në rast të pranisë së fëmijëve, këto masa do të kenë vetëm ekskluzivisht caktimin e shtëpisë martesore, rregullat e frekuentimit të fëmijëve nga prindi që nuk jeton me ta, si dhe kontributin për mirëmbajtjen e tyre. Në rast se çifti nuk ka fëmijë, masa presidenciale do të ketë të bëjë vetëm me përcaktimin e ndihmës së mirëmbajtjes për bashkëshortin më të dobët, ku ekzistojnë kushtet. Pas një përmbushjeje të tillë, përveç mundësive që bashkëshortët të gjejnë një marrëveshje, çështja do të vazhdojë, me minimum 3 seanca dëgjimore, paraqitjen e 5 dokumenteve të tjera nga avokatët, si dhe dokumente dhe mundësinë e dëgjimit të dëshmitarëve, kur është e nevojshme, për një kohëzgjatje në përgjithësi rreth 3/4 vjet.